Imieniny Józefa w Domu Mehoffera
17 i 18 marca 2012 zapraszamy do Domu i Ogrodu Mehoffera na imieniny Józefa i pokaz pt. "Naszyjnik Meduzy".
„Naszyjnik Meduzy” to pozyskany w formie daru od wnuczki Józefa Mehoffera XIX-wieczny, srebrny naszyjnik z perłami i kamieniami jubilerskimi w formie wisiora, mogący służyć również jako brosza.
Był wykorzystywany przez Józefa Mehoffera jako rekwizyt malarski w obrazach Meduza I i Meduza II. Obydwa obrazy, wypożyczone z Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego i Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, będą czasowo prezentowane w Domu Józefa Mehoffera. Od 17 marca naszyjnik znajdzie się w stałej ekspozycji w domu artysty.
PROGRAM WEEKENDU
17 marca 2012 (sobota):
10.00 - „Fantazyjny koralik" Cz. 1 – warsztaty dla dzieci w wieku 4-12 lat
Zapraszamy do udziału w warsztatach koralikowych, których inspiracją będzie tajemniczy naszyjnik. Skąd się pojawił ten drogi przedmiot? Do kogo należał? Czy w tym domu dbano o ładny wygląd? Na te i inne pytania odnajdziemy odpowiedzi podczas warsztatów. Uczestnicy warsztatów zaprojektują wymarzoną biżuterię, stworzą bransoletki i naszyjniki wyszywane koralikami. Dzieci mogą wziąć udział w dowolnej części warsztatów.
12.00 - oprowadzanie po Domu Józefa Mehoffera – podczas zwiedzania kustosze MNK przybliżą sylwetkę i twórczość artysty oraz historię domu
18 marca 2012 (niedziela):
10.00 - „Fantazyjny koralik" Cz. 2 – warsztaty dla dzieci w wieku 4-12 lat
Inspiracją działań twórczych będą dzieła związane z modą, a uczestnicy warsztatów zapoznają się z pracą jubilera i stworzą kolie (technika ceramiczną), oraz broszkę z filcu. Zapraszamy do udziału w zajęciach zarówno chłopców jak i dziewczynki. Wykonane przedmioty mogą być prezentem dla najbliższych. Dzieci mogą wziąć udział w dowolnej części warsztatów.
12.30 - „Meduzy Józefa Mehoffera a wizerunki kobiet w sztuce europejskich symbolistów " - wykład dr hab. Małgorzaty Biernackiej – prof. nadzw. Instytutu Sztuki PAN i prof. UP Jana Pawła II
13.30 – imieninowy koncert w wykonaniu Agnieszki Hyli
W programie: K. Szymanowski 4 Mazurki Op. 50,F. Chopin 4 Mazurki Op. 41,F. Chopin Nokturn fis-moll Op. 48 Nr 2, C. Debussy: Suita Bergamasque, Prelude – Menuet,Clair de Lune, Passepied
Na poczęstunek zaprasza Café Ważka
15.00 - oprowadzanie po Domu Józefa Mehoffera – podczas zwiedzania kustosze MNK przybliżą sylwetkę i twórczość artysty oraz historię Domu
Każdy Józef i Józefina, oraz uczestnicy i uczestniczki warsztatów dla dzieci dostaną prezent w postaci torebki nasion z reprodukcjami obrazów Józefa Mehoffera
Koncert Życzeń – pracownicy Muzeum będą zbierać pomysły widzów na to co chcieliby zobaczyć lub zrobić w Domu Józefa Mehoffera. Najciekawsze propozycje wykorzystamy! Każdy dobrze opisany lub przygotowany pomysł nagrodzimy prezentem-niespodzianką.
Dla gości Muzeum rabat w wysokości 15% w Café Ważka
Godziny otwarcia 17 i 18 marca: 10-18.00 (kawiarnia czynna do 22.00)
Bilety wstępu – w sobotę 1 zł, w niedzielę wstęp bezpłatny
Wstęp na warsztaty – 1 zł (sobota i niedziela)
Józef Mehoffer (1869–1946), uczeń Jana Matejki i rówieśnik Stanisława Wyspiańskiego, jeden z najwybitniejszych artystów Młodej Polski. Tworzył także w okresie międzywojennym. Dom przy ul. Krupniczej Mehoffer nabył w roku 1932 i nadał mu cechy rodzinnego pałacyku, wyposażając w stylowe meble, dzieła sztuki i rzemiosło artystyczne, a także ozdabiając własnymi pracami. Urządzony przez niego dom, z dużym jak na centrum Krakowa ogrodem, stał się siedzibą rodzinną i miejscem spotkań towarzysko-artystycznych. Od roku 1996 placówkę otwarto dla publiczności jako Dom Józefa Mehoffera – Oddział Muzeum Narodowego w Krakowie. Wnętrza urządzono w nawiązaniu do koncepcji artysty i dawnego ich klimatu, a nawet niektóre z nich wiernie odtworzo¬no. W 2003 r. zrekonstruowano według ikonografii Ogród Mehoffera, stanowiący dziś enklawę ciszy i spokoju w gwarnym centrum miasta.
„Naszyjnik Meduzy” - w roku 2011 Muzeum Narodowe w Krakowie pozyskało w formie daru od zamieszkałej w Kanadzie wnuczki Józefa Mehoffera prezentowany tu dziewiętnastowieczny naszyjnik z wisiorem (mogącym też służyć osobno jako brosza). Należał niegdyś do garnituru biżuterii, w skład którego – o ile wiadomo – wchodziły ponadto diadem i kolczyki, obecnie niezachowane. Jest to jednak nie tylko pamiątka rodzinna, ale i malarski rekwizyt, który rozbudził wyobraźnię malarza w kontekście pięknej i złowieszczej Meduzy.
W malarskiej spuściźnie Józefa Mehoffera znajdują się bowiem dwa obrazy opatrzone tytułem „Meduza” (1904). Każdy z nich jest portretem ujętej w popiersiu i w bliskim planie współczesnej malarzowi młodej kobiety z rozwścieczonymi wężami we włosach, ozdobionej elementami wspomnianego garnituru biżuterii. Obrazy te, o zdecydowanie dekoracyjnych walorach, różni osoba modelki.
Na jednym z nich (z Muzeum Historycznego Miasta Krakowa) widzimy urodziwą góralkę w ludowym stroju, współtworzącym znamienny młodopolski klimat obrazu. Jej zmysłowe rysy i wyraziste jasnoniebieskie oczy korespondują z oplatającymi jej głowę dekoracyjnymi wężowymi zwojami oraz z biżuterią: wspaniałą broszą z perłami i z turkusami, oraz z kolczykami w uszach. Natomiast drugi obraz (wypożyczony z Muzeum UJ) przedstawia szykowną damę z epoki fin-de-siècle’u w futerku narzuconym na pokrytą haftem jedwabną jasną bluzkę i w czarnym kapeluszu, opadającym po bokach jej głowy niczym krucze skrzydła. Zdobi ją ponadto turkusowy naszyjnik z wisiorem i diadem.
W mitologii starożytnej Meduza była jedną z trzech Gorgon. Spojrzeniem zamieniała żywe istoty w kamień. Perseusz ściął jej głowę, sprytnie posłużywszy się lśniącą tarczą jako osłoną i zwierciadłem. W sztuce przedstawiana była początkowo w postaci odrażającego potwora. Z czasem przybrała wygląd pięknej kobiety, zawsze jednak z kłębowiskiem węży na głowie jako właściwym jej atrybutem. Jej postać w XIX wieku zafascynowała symbolistów, stając się też jednym z synonimów kobiety fatalnej, zagrażającej mężczyźnie, paraliżującej go swym spojrzeniem, lecz zarazem niezwykle pociągającej. Nadając rudawy ton fryzurom swych jasnowłosych modelek Mehoffer wzbogacił wizerunek swoich Meduz o jeszcze jeden z atrybutów kobiety fatalnej („piękne rudowłose”). Całość potraktował jednak z pewnym przymrużeniem oka, chociaż bez wątpienia czy to w aparycji, czy też w charakterze każdej z pań dostrzegł cechy, które skłoniły go do takiego właśnie ich malarskiego ujęcia. (opr. A. Zeńczak)
Ogród Mehoffera
Józef Mehoffer znany był ze swego zamiłowania do kwiatów, które często malował. Był także autorem jednego z piękniejszych ogrodów młodopolskich – założonego w 1907 roku, w jego posiadłości w Jankówce pod Krakowem. W 1932 roku artysta zakupił posiadłość przy ulicy Krupniczej 26 – dom wraz z przyległym doń od południa terenem. W równej mierze poświęcił się remontowi domu, jak i wydzielaniu alejek, klombów i rabat, które miały stać się ozdobą nowej siedziby. Powstał w ten sposób uroczy ogród o przemyślanej kompozycji, pełen kwiatów, krzewów i drzew, przywołujących młodopolskie klimaty.
Zaniedbany po śmierci Józefa Mehoffera ogród, został odtworzony staraniem Muzeum Narodowego w Krakowie w roku 2003. Z pietyzmem zaaranżowany na podstawie ikonografii, z wykorzystaniem zachowanych drzew (stary wiąz, topole), stanowi on przedłużenie ekspozycji muzeum - domu artysty. Goście Muzeum mogą podziwiać kwitnące bzy, jaśminy, fiołki, konwalie oraz piwonie, lilie i róże, a także inne rośliny, które są częścią tego niezwykłego zakątka w ściśle zabudowanym centrum miasta. Mogą także uczestniczyć w organizowanych tu ogrodowych koncertach, warsztatach dla dzieci czy też w imprezach okolicznościowych z okazji „Nocy Muzeów”, „Święta Ogrodów” i innych.
Starania Muzeum Narodowego w Krakowie, aby przywrócić ogrodowi dawną świetność, zostały docenione i już w 2004 r. Muzeum otrzymało nagrodę im. prof. Janusza Bogdanowskiego oraz nagrodę Sybilli przyznaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za rekompozycję „Ogrodu Józefa Mehoffera” i udostępnienie go publiczności.