Chcą uwieczniać wesela
To nie kojena oferta filmy z egmentu "wideofilmowanie" tylko bardzo ciekawa inicjatywa Muzeum Etnograficzne w Krakowie, które poszukuje par z całej Polski, które zgodzą się na dźwiękowe nagranie ich ślubu i wesela.
- Nagranie ma posłużyć jako etnograficzna dokumentacja współczesnej obyczajowości ślubno-weselnej i stanie się częścią muzealnej kolekcji – wyjaśnia Ewelina Lasota, zaangażowana w projekt badaczka z Muzeum.
Projekt Muzeum Etnograficznego im. Seweryna Udzieli zatytułowany „Wesela 21: audioportret” realizowany jest w ramach Roku Oskara Kolberga. „Chcemy zarejestrować to, co ludzie wyrażają w słowach, w muzyce, w śpiewie, w jakich momentach zalega cisza. Do projektu zapraszamy pary z całej Polski, które planują pobrać się przed końcem lipca 2014 roku. Szukamy par w różnym wieku, mieszkających w miastach i małych miejscowościach. Interesują nas śluby kościelne udzielane w różnych wyznaniach wiary, śluby cywilne i humanistyczne, także powtórne. Ciekawi jesteśmy, jak różnorodnie brzmią dziś uroczystości zaślubin” – wyjaśnia Lasota.
Oprócz dźwięków ślubów badaczki związane z Muzeum interesują także dźwięki wesel. Poszukiwane są takie, na których grać będą: didżeje, zespoły mające w repertuarze muzykę biesiadną, cover bandy czy kapele folkowe. Chętnie zagoszczą też na weselu, gdzie do zabawy przygrywać będzie playlista wymyślona przez państwa młodych. „Dotychczasowe obserwacje ślubów i wesel prowadzone przez Muzeum wskazują na to, że wybór muzyki nie pozostaje bez wpływu na przebieg ślubu i wesela. Muzyka nie tylko nadaje rytm uroczystości, ale także kształtuje przebieg zdarzeń, porusza emocje, sprawia, że dobrze zapamiętujemy ten dzień. Zachęca też do spontanicznych reakcji – tańców, oklasków, śpiewów, gry na instrumentach” – mówi Lasota. „Ważne będą dla nas również dźwięki sytuacyjne, takie jak brzdęk łyżek podczas weselnego obiadu, stukot obcasów będących dziś nieodłącznym elementem eleganckiego stroju, warkot samochodów, którymi goście jadą na wesele” – dodaje.
Zapis dźwiękowy ma stać się częścią najstarszej i największej muzealnej kolekcji etnograficznej w Polsce. Zgromadzone już w niej świadectwa ślubów i wesel pozwalają obserwować ciągłość obyczaju oraz dostrzegać zachodzące w nim zmiany. Pośród muzealnych obiektów, będących wyrazem osobistych historii, można dziś znaleźć np. orację starosty weselnego zachowaną w postaci papierowego, odręcznie pisanego zwoju z drugiej połowy XIX w. czy też śpiewnik z tekstami piosenek biesiadnych i toastów weselnych „Menu weselne Haliny i Grzegorza”, przygotowany przez młodą parę na wesele, które odbyło się w Kolbuszowej w 1997 roku.
- Sporządzony zapis ważnej dla ludzi chwili, stanie się portretem współczesnego obrzędu. Opracowany i zarchiwizowany w muzealnej kolekcji, będzie punktem wyjścia do dalszych studiów porównawczych nad przemianami społecznymi i kulturowymi. Posłuży on obecnym i przyszłym pokoleniom dla lepszego rozumienia przeszłości zakotwiczonej w teraźniejszości. Z wybranych fragmentów przygotowane zostaną także zróżnicowane tematycznie ścieżki dźwiękowe. Będzie można ich posłuchać w Muzeum przy okazji wydarzeń związanych z projektem oraz za pośrednictwem strony internetowej MEK: www.etnomuzeum.eu. Każda para będzie miała wgląd w przygotowywany materiał, a w podzięce za udział otrzyma pamiątkowe nagranie – wyjaśniła Lasota.
Pary zainteresowane projektem „Wesela 21: audioportret” proszone są o kontakt z Muzeum Etnograficznym w Krakowie – mail: zych@etnomuzeum.eu, tel.: (12) 430 60 23.
Termin przyjmowania zgłoszeń: 28 lutego 2014 r.
Udział w projekcie zakłada obecność na ślubie i weselu badaczki oraz dźwiękowca (koszt udziału pokrywa Muzeum).
W ramach projektu „Wesela 21”, Muzeum Etnograficzne w Krakowie przygląda się obyczajowości ślubno-weselnej. Przeprowadzono już wywiady z fotografami ślubnymi, muzykami, przedstawicielami urzędu stanu cywilnego, osobami udzielającymi ślubów w różnych wyznaniach wiary, konsultantkami ślubnymi, właścicielami domów weselnych oraz młodymi parami. Koniec działań rozpoczętych w 2009 roku planowany jest na rok 2015.
Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu „Kolberg 2014 – Promesa”, realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca.